Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε…

Λίγα εικοσιτετράωρα μένουν μέχρι την ορκομωσία και ανάληψη των καθηκόντων του από το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Παραδοσιακά είναι η στιγμή, που η πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη ετοιμάζεται για τη σχετική λαμπρή τελετή στην Ουάσιγκτον. Όμως, μερικές εκατοντάδες ανθρώπων πίσω από τα κάγκελα των φυλακών και φυσικά οι δικηγόροι τους υποθέτω ότι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, καθώς εκπνέει εκ των πραγμάτων ο χρόνος, που έχει στη διάθεσή του ο απερχόμενος Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να απονείμει χάρη ή μετατροπή ποινής σε καταδίκους, που έχουν υποβάλει τέτοια αιτήματα. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ (όπως και οι Κυβερνήτες των Πολιτειών) έχει το δικαίωμα απονομής χάριτος και μετατροπής ποινής για λόγους επιείκειας κατά τη διάρκεια της θητείας του. Όμως το πιο κρίσιμο διάστημα, όπου γίνονται οι περισσότερες αλλά και πιο «πονηρές» απονομές χάριτος είναι λίγες ημέρες πριν ένας Πρόεδρος παραδώσει την εξουσία στον επόμενο. Έχει γίνει παράδοση το τελευταίο διάστημα να δίνονται πολλές μαζεμένες χάριτες σε καταδίκους και ο Ομπάμα δεν αποτελεί εξαίρεση. Ήδη έχει δώσει τόσες πολλές μέχρι τώρα ώστε είναι ένας από τους Πρόεδρους με τις περισσότερες στην ιστορία, όπως φαίνεται στο σχετικό πίνακα του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Μάλιστα την 19.12.2016 κατέρριψε και το  ρεκόρ των περισσοτέρων σε μια ημέρα με 78 χάριτες και 153 μετατροπές ποινής. Οι πιο πολλές περιπτώσεις καταδίκων σχετίζονται με τη διακίνηση μικρών ποσοτήτων ναρκωτικών στις οποίες ο Ομπάμα εκτίμησε ότι είχαν επιβληθεί εξοντωτικά αυστηρές ποινές.

Όμως τη μεγαλύτερη δημοσιότητα αλλά και αντίδραση είχαν δύο περιπτώσεις υψηλού προφίλ με καταδίκους στρατιωτικούς. Η πρώτη αφορά την Τσέλσι Μάνινγκ, υπαξιωματικό του στρατού, που καταδικάστηκε σε 35 χρόνια κάθειρξη, επειδή είχε διαρρεύσει στο Wikileaks μερικές χιλιάδες απόρρητα έγγραφα. Η ποινή της μετατράπηκε σε όση εξέτισε έως τώρα (7 χρόνια) συν 100 ημέρες και οσονούπω θα είναι ελεύθερη. Η δεύτερη αφορά τον πρώην υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Χος Καρτράιτ, που καταδικάστηκε για ψευδή κατάθεση σχετικά με διαρροή απορρήτων εγγράφων επίσης και του δόθηκε χάρη.

Μερικές απονομές χάριτος της τελευταίας στιγμής έχουν μείνει στην ιστορία για το σκανδαλώδη χαρακτήρα τους:

Μακράν η πλέον σκανδαλώδης: η χάρη του Τζέραλντ Φόρντ προς τον προκάτοχό του Ρίτσαρντ Νίξον για το περιβόητο σκάνδαλο Γουοτεργκέητ, που του κόστισε μεν την προεδρία, ουδέποτε όμως λογοδότησε στη Δικαιοσύνη γι’αυτό. Η χάρη του Τζίμι Κάρτερ σε όσους απέφυγαν την υποχρεωτική στράτευση στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Τζόρτζ Μπους ο πρεσβύτερος έδωσε χάρη στον πρώην υπουργό  Άμυνας Κάσπαρ Γουαϊνμπέργκερ για το βρώμικο ρόλο του στην υπόθεση «Ιράν-Κόντρας». Ο Μπιλ Κλίντον έδωσε χάρη της τελευταίας στιγμής στο μέγα-φοροφυγά Μαρκ Ριτς, που ζούσε εξόριστος στην Ελβετία, για αποκαλυφθεί μετά την αποχώρηση του Κλίντον ότι η σύζυγος του Ριτς ήταν από τους μεγαλύτερους εκλογικούς χορηγούς του. Τέλος, διαβόητη είναι και η παλαιότερη περίπτωση του 1893 όταν ο Μπέντζαμιν Χάρισον έδωσε χάρη σε χιλιάδες Μορμόνους επειδή εξασκούσαν βάσει του δόγματός τους την πολυγαμία.

Τις λίγες ώρες που απομένουν περιμένουν το «λαχείο» 1.937 αιτηθέντες χάρη και 13.042 αιτηθέντες μετατροπή ποινής. Αν δεν το πιάσουν, τότε οι πιθανότητές τους μειώνονται έως εκμηδενίσεως με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, που είναι εκπεφρασμένα αντίθετος με θεσμούς όπως αυτοί.

Η «Αριάδνη» και μετά; ο… «Βασίλης»;

.

Όπως παρατηρήσαμε όλοι η κακοκαιρία των τελευταίων ημερών φέρει για πρώτη φορά όνομα και είναι αυτό «Αριάδνη». Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία ανακοίνωσε ότι έδωσε το όνομα έτσι ώστε να γίνεται πιο αποδοτική η μετάδοση της πληροφορίας στους πολίτες. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό αναρωτιέμαι; Μήπως να μη μπερδεύουμε τις κακοκαιρίες μεταξύ τους όταν πέφτουν πολλές μαζεμένες; Το όλο πράγμα μου κάνει μια μάλλον περιττή «δηθενιά»-«αμερικανιά». Να θυμίσω ότι είμαστε στη Μεσόγειο, όπου λίγο πάνω λίγο κάτω ο καιρός είναι γνωστός και ότι κάποιες πιο ισχυρές κακοκαιρίες είναι σποραδικές. Αντίθετα, στις χώρες γύρω από τους μεγάλους ωκεανούς Ειρηνικό, Ατλαντικό και Ινδικό οι τυφώνες και οι τροπικές καταιγίδες είναι αλλεπάλληλες σε μικρά χρονικά διαστήματα και έτσι υπάρχει ανάγκη να διακρίνονται μεταξύ τους φέροντας ονόματα. Η ιστορία με την ονομασία των τυφώνων ξεκίνησε στην Αυστραλία στα τέλη του 19ου αιώνα, πήρε όμως πιο συστηματική μορφή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ενδιαφερόμενες χώρες  πραγματοποιούν διεθνείς διασκέψεις για την ονομασία των καιρικών φαινομένων, τα οποία τις πλήττουν από κοινού, έτσι ώστε να συνεννοούνται καλύτερα για την αντιμετώπισή τους. Στις διασκέψεις αυτές αποφασίζονται τα ονόματα ανά περιοχές π.χ. ΝΑ Ασία, Ν. Ειρηνικός, Καραϊβική κ.λ.π. και ανά έτος για τα επόμενα περίπου 20-25 χρόνια. Η τελευταία τέτοια διάσκεψη έγινε το 1998 στη Μανίλα των Φιλιππίνων. Για παράδειγμα αυτός είναι ο κατάλογος των ονομάτων για την περιοχή της Καραϊβικής, Κόλπου του Μεξικού και Βορείου Ατλαντικού για τα έτη 2015-2020.

 

Παρατηρείτε κάτι διαβάζοντας τον πίνακα; Δύο πράγματα: α) Τα ονόματα είναι με αλφαβητική σειρά. ‘Ετσι ξέρουμε π.χ. ότι ο τυφώνας «Claudette» ήταν ο τρίτος στη σειρά του 2015 και ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε. β) Εναλλάσσονται  ένα γυναικείο με ένα ανδρικό όνομα με εκκίνηση κάθε έτους με διαφορετικό φύλο εναλλάξ. Το θέμα αυτό ανέκυψε πριν από 20 χρόνια. Μέχρι τότε οι τυφώνες είχαν μόνο γυναικεία ονόματα ως αστεϊσμός για τη … θυελλώδη φύση των γυναικών. Όταν όμως άρχισε η μόδα του politically correct οι γυναικείες οργανώσεις αντέδρασαν και πέτυχαν να υπάρχει η εναλλαγή ανδρικών με γυναικεία ονόματα.

Στα καθ’ημάς τι θα γίνει; Η επόμενη μεγάλη κακοκαιρία θα έχει ονοματάκι; Βλέπω ξεκινήσαμε από το «Α» της «Αριάδνης», οπότε το πράγμα ίσως να έχει συνέχεια. Αφού λοιπόν κάναμε την αρχή και … μεγαλοπιαστήκαμε,  θα δημιουργηθεί κάποια ετήσια λίστα με τις μελλοντικές κακοκαιρίες ή θα κοτσάρουμε ένα όνομα κατά περίπτωση; ‘Επίσης θα έχουμε μόνο γυναικεία ονόματα;  Στην περίπτωση αυτή περιμένω την αντίδραση των εγχωρίων φεμινιστικών οργανώσεων. Αν αυτό δε συμβεί, τότε μετά την «Αριάδνη» θα ακολουθήσει πιθανότατα ο … «Βασίλης».