Είναι 11 Σεπτεμβρίου 1973. Στη Χιλή εκδηλώνεται το πραξικόπημα του στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ για την ανατροπή του σοσιαλιστή προέδρου της χώρας Σαλβαντόρ Αλιέντε. Τα στρατιωτικά τμήματα των πραξικοπηματιών εισβάλλουν σε διάφορα κτίρια προκειμένου να συλλάβουν όσους θεωρούν εμπόδιο στις επιδιώξεις τους για την κατάληψη της εξουσίας με τη βία. Ένας από τους πιο σημαντικούς τέτοιους ανθρώπους είναι ο Βίκτορ Χάρα. Προσωπικότητα πολύπλευρη και χαρισματική ο Χάρα είναι για τους Χιλιανούς ένα πραγματικό σύμβολο. Μουσικός, τροβαδούρος, με τα τραγούδια του να μιλούν για την αγάπη, την ειρήνη και την κοινωνική αδικία. Από αυτόν εμπνεύστηκαν μια μεγάλη σειρά τραγουδοποιών που αναγέννησαν τη μουσική της Χιλής. Άνθρωπος του θεάτρου, σκηνοθέτης και ηθοποιός με σπουδαίες περγαμηνές στον τομέα αυτό. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο και κοινωνικός ακτιβιστής για την υποστήριξη των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ενεργός υποστηρικτής της αριστερής πολιτικής του Προέδρου Αλιέντε και έπειτα από όλα αυτά «κόκκινο πανί» για τους χουντικούς του Πινοσέτ. Το βράδυ της εκδήλωσης του πραξικοπήματος ο Χάρα κλείνεται στο κτίριο του Πανεπιστημίου μαζί άλλους καθηγητές και φοιτητές και ο ίδιος τραγουδά όλη τη νύχτα για να τους ανυψώσει το ηθικό. Την επόμενη ημέρα, οι στρατιώτες εισβάλλουν στο κτίριο και συλλαμβάνουν όσους βρίσκονται εκεί, ανάμεσά τους και τον Βίκτορ Χάρα. Η συνέχεια γράφεται στο Στάδιο της Χιλής, όπου συγκεντρώνονται από το στρατό χιλιάδες πολιτικών κρατουμένων.
Οι στρατιώτες ξεχωρίζουν τον Χάρα, που ήταν πολύ αναγνωρίσιμος και τον υποβάλλουν δημόσια σε φρικτά βασανιστήρια. Σε μια επίδειξη σαδισμού πολτοποιούν ένα-ένα τα δάκτυλα των χεριών του και έπειτα τον χλευάζουν ζητώντας του να παίξει κιθάρα. Στη συνέχεια ένας αξιωματικός τον πυροβολεί στο κεφάλι με τη μέθοδο της «ρώσικης ρουλέτας», ενώ ένας άλλος γαζώνει το σώμα του με σαράντα σφαίρες. Έπειτα, το πτώμα του κρεμιέται στην είσοδο του Σταδίου για να το βλέπουν οι άλλοι κρατούμενοι. Αργότερα το σώμα του στοιβάζεται μαζί με εκατοντάδες άλλα πτώματα δολοφονημένων κρατουμένων και στο τέλος πετιέται σε ένα απόμερο δρόμο μιας παραγκούπολης έξω από το Σαντιάγο. Εκεί αναγνωρίζεται από κάποιους κατοίκους, που ειδοποιούν τη σύζυγό του. Εκείνη τρέχει να παραλάβει τη σορό του και αφού τον κηδεύει κρυφά, σπεύδει να φύγει στην εξορία.
Από τότε έχουν περάσει 45 χρόνια. Ο Βίκτορ Χάρα έχει γίνει παγκόσμιο σύμβολο, ιδιαίτερα στο χώρο των καλλιτεχνών. Κάθε χρόνο από το θάνατό του υμνείται σε τραγούδια, ποιήματα, λογοτεχνικά, θεατρικά, κινηματογραφικά και εικαστικά έργα. Από τον Λένον και τον Σπρίγκστιν, τους U2 τους Calexico, οι μουσικοί έχουν υμνήσει τη μνήμη του. Η δημοκρατία έχει αποκατασταθεί στη Χιλή έπειτα από πολλά χρόνια. Τι έγινε όμως για την απόδοση δικαιοσύνης για τη δολοφονία του; Η δικτατορία του Πινοσέτ κράτησε σχεδόν μέχρι το θάνατό του το 2006. Αυτό με τη σειρά του κατέστησε δυσχερέστατες τις όποιες ενέργειες για τη δίωξη των υπαιτίων για εγκλήματα στη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ. Ήδη, οι όποιες κατηγορίες εναντίον του Πινοσέτ και των συνεργών του μπήκαν όπως-όπως στο αρχείο.
Η οικογένεια του Βίκτορ Χάρα, δηλαδή η σύζυγός του Τζόαν και οι δύο κόρες του Μανουέλα και Αμάντα, βρήκαν συμπαράσταση από μια αμερικανική οργάνωση νομικών με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ονομάζεται «Κέντρο για τη Δικαιοσύνη και την Απόδοση Ευθυνών», η οποία ασχολείται με τη δίωξη υπευθύνων για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γενοκτονίες, βασανιστήρια και εγκλήματα πολέμου.
Από το 2008 στη Χιλή απαγγέλθηκαν κατηγορίες αρχικά κατά δύο στρατιωτικών και στη συνέχεια κατά οκτώ ακόμη άλλων. Οι διαδικασίες δίωξης προχωρούν με ρυθμούς χελώνας. Μεταξύ των άλλων διατάχθηκε η εκταφή της σορού του Βίκτορ Χάρα για να υπάρξουν περισσότερα στοιχεία, πράγμα που έδωσε τουλάχιστον την ευκαιρία να γίνει μια μεγαλοπρεπής νέα κηδεία του το 2009. Αλλά από πρακτικό αποτέλεσμα μηδέν… Το 2012, τελικά απαγγέλθηκε κατηγορία για τη δολοφονία του Χάρα στον απόστρατο αξιωματικό Πέδρο Μπαριέντες Νούνιες, που ταυτοποιήθηκε από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων ως ο επικεφαλής των βασανιστών αλλά και εκείνος, που πυροβόλησε τον Χάρα στο κεφάλι. Ο Νούνιες, που έχει διαφύγει από τη Χιλή και ζει μόνιμα στο Μαϊάμι παραπέμφθηκε σε δικαστήριο της Φλόριντα στις ΗΠΑ ως εναγόμενος σε αστική δίκη αποζημίωσης της οικογένειας Χάρα. Η δίκη άρχισε το 2015 και τελείωσε ένα χρόνο αργότερα. Ο Νούνιες υποστήριξε ότι δεν είχε καμία σχέση με το φόνο του Χάρα και ότι ούτε κάν τον ήξερε. Οι ισχυρισμοί του απορρίφθηκαν και το δικαστήριο επιδίκασε στην ενάγουσα οικογένεια της Τζόαν Χάρα και των θυγατέρων της ως αποζημίωση το ποσό των 28 εκ. δολλαρίων, το οποίο δεν πρόκειται φυσικά να εισπράξουν από τον εναγόμενο, ο οποίος δήλωσε «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»… Πρόκειται φυσικά για μια ηθική δικαίωση έπειτα από 43 χρόνια. Έχει επίσης ζητηθεί η έκδοση του Νούνιες στη Χιλή για να δικαστεί εκεί για το ποινικό μέρος της υπόθεσης, πλην όμως ούτε αυτό μέχρι σήμερα έχει ολοκληρωθεί.
Καθώς τα χρόνια περνούν, το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης για τα εγκλήματα της χούντας του Πινοσέτ μοιάζει να χάνεται στη ροή του χρόνου. Όμως για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη τη Γη ο Βίκτορ Χάρα αποτελεί μια μοναδική φιγούρα στο μαρτυρολόγιο όσων χάθηκαν υπερασπιζόμενοι ειρηνικά τις ιδέες τους.
christospanos 